اَلْحُلْمُ [el-hulm] (hâ’nın zammı ve lâm’ın sükûnuyla ve zammeteynle) Düşe denir ki uykuda olan adamın ‘âlem-i hayâlde müşâhede eylediği misâlden ‘ibârettir;cem’i أَحْلَامٌ [ahlâm] gelir; yukâlu: رَأَى فِي حُلْمِهِ كَذَا أَيْ فِي رُؤْيَاهُ Ve حُلْمٌ [hulm] Masdar olur, düş görmek ma’nâsına; yukâlu: حَلَمَ فِي نَوْمِهِ حُلْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ رَأَى فِي مَنَامِهِ رُؤْيًا Ve bâ’ ve عَنْ harfiyle sılalandıkta bir adamın hakkında düş görmek ma’nâsınadır, istihâreciler gibi yâhûd o adamı düşünde görmek ma’nâsına olur; yukâlu: حَلَمَ بِهِ وَعَنْهُ إِذَا رَأَى لَهُ رُؤْيًا أَوْ رَآهُ فِي النَّوْمِ Ve حُلْمٌ [hulm] (hâ’nın zammıyla) Rü’yâda cimâ’ eylemek ma’nâsına olur; yukâlu: حَلَمَ الْغُلَامُ إِذَا جَامَعَ فِي النَّوْمِ [Ve] إِحْتِلَامٌ [ihtilâm] dahi bu ma’nâyadır. Bunlardan ism حُلُمٌ [hulum]dur, عُنُقٌ ['unuk] vezninde buna 'avâm-ı Türkîde düş azmak ta’bîr olunur.