is. ar. cm. حجج hucec. 1. Delîl, bürhân: îrâd-ı hüccet etmek. 2. f. Bir hükmü hâvî veya bir tasarrufu müekkid olarak mahkeme-i şer‘iyye cânibinden verilen varaka-i resmiye: yedinde hüccet-i şer‘iyye vardır: bâ-hüccet mutasarrıf olduğu mülk.

اَلْحُجَّةُ [el-huccet] (hâ’nın zammıyla) Delîl ve burhâna denir, maksad-ı müstakîmi mübeyyin olduğu için, gerek 'aklî ve naklî ve gerek iknâ’î olsun, huccet-i kâdî bu ma’nâdandır; yukâlu: غَلَبَ عَلَيْهِ بِالْحُجَّةِ أَيِ الْبُرْهَانِ

s. (pl. حجاج، حجج) 1. Any thing that is or caught put forward in support of a proposition; an argument, evidence, testimony, proof, voucher, document. 2. A title-deed (of a house or land). 3. A plea or excuse. 4. A doctor of traditions who knows the text, complete history, etc. of three hundred thousand traditions. 5. (with the سبعیە sect) Title of the second highest in their sevenfold hierarchy, coming next after the Imam.

اَلْحُجَّةُ [el-huccet] (hâ’nın zammıyla) Burhân.