اَلْهِرْجُ [el-hirc] (hâ’nın kesriyle) Ahmak ve bön adama denir. Ve mutlakan za’îf ve zebûn olan şey’e denir.

اَلْحِرْجُ [el-hirc] (hâ’nın kesriyle) Bu dahi günâha denir, إِثْمٌ [ism] ma’nâsına. Ve şol iplere denir ki şebeke tarzında edip onunla yırtıcı cânverleri sayd ederler. Ve kurumak için ip üzere serilmiş sevbe denir. Cem’i حِرَاجٌ [hirâc] gelir, حِبَالٌ [hibâl] vezninde) Ve حِرْجٌ [hirc] Katır boncuğuna denir, وَدَعَةٌ [vede’at] gibi. Ve sayyâdın tazıya şikârdan ta’yîn eylediği hisse-i tu’meye denir. Şârih der ki kelbin sayd eylediği şikârdan kendisine de hisse ver ki kanıksın diyecek yerde أَحْرِجْ كَلْبَكَ فَإِنَّهُ أَدْعَى لِلصَّيْدِ derler.