اَلْخِفُّ [el-hiff] ve اَلْخِفَّةُ [el-hiffet] (hâ’ların kesriyle ve fethiyle) Bir nesne yeyni olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَفَّ الشَّيْءُ خِفًّا وَخِفَّةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي ضِدُّ ثَقُلَ وَيُقَالُ تَخَوُّفًا وَهَذَا مِنْ غَيْرِ لَفْظِهِ وَمَوْضِعُ ذِكْرِهِ فِي فَصْلِ hخ،و،فh İşbu تَخَوُّفٌ ki “خ،ف،ف” bâbından gayr-i kıyâs üzere vârid olmuştur, yeyni olmak ma’nâsınadır; zâhirine nazaran mevzi’-i zikri “خ،و،ف” mâddesidir. Ve خِفٌّ [hiff] Ve خِفَّةٌ [hiffet] Dişi hayvân erkeğine râm olmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: خَفَّتِ الْأُتُنُ لِعَيْرِهَا إِذَا أَطَاعَتْهُ Ve خَفٌّ [haff] (hâ’nın fethiyle) Dişi sırtlan ürümek ma’nâsınadır; yukâlu: خَفَّتِ الضَّبُعُ خَفًّا إِذَا صَاحَتْ Ve خِفٌّ [hiff] ve خِفَّةٌ [hiffet] ve خُفُوفٌ [hufûf] 'Acele ve sür’atle göçmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَفَّ الْقَوْمُ إِذَا ارْتَحَلُوا مُسْرِعِينَ