اَلْهَزْلُ [el-hezl] (عَزْلٌ ['azl] vezninde) Tanz ve lagv ve horata eylemek manâsınadır, gerek kavlde ve gerek fi’lde olsun. Ve bu جِدٌّ [cidd]in mukâbilidir ki o bir işi latîfe-gûne eylemeyip gerçekten kasd ile etmektir; yukâlu: هَزَلَ فِي فِعْلِهِ أَوْ قَوْلِهِ وَهَزِلَ هَزْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالرَّابِعِ ضِدُّ جَدَّ Ve هَزْلٌ [hezl] (hâ’nın fethi ve zammıyla) İnsân ve hayvân arıklayıp lâgar olmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَزَلَ الرَّجُلُ هَزْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَارَ مَهْزُولًا Ve arıklatmak ma’nâsına müte’addî olur; tekûlu: هَزَلْتُهُ أَنَا هَزْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَيَّرْتَهُ مَهْزُولًا Ve bir adamın hayvânları mehzûl olmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَزَلَ الْقَوْمُ إِذَا هُزِلَتْ أَمْوَالُهُمْ Ve bir adamın mevâşîsi kırılmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَزَلَ الرَّجُلُ إِذَا مَوَّتَتْ مَاشِيَتُهُ Ve fakîr ve muhtâc olmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: هَزَلَ الرَّجُلُ إِذَا افْتَقَرَ