(a. i.) : 1) kullanılması şer’an caiz olan, dînin hükümleri bakımından kullanılabilen, haram olmıyan şey. 2) nikâhlı kadın, (bkz. : halîle, harem, hem-firâş).

iz. ar. 1. Şer‘an isti‘mâli me’zûn ve gayr-i memnû olan şey. harâm zıddı: ticâretten olunan istifâde helâldir; insan ehl ü iyâlini helâl ile beslemelidir. 2. Nikâhlı ve meşrû zevce ve zevc: insan helâlinin gayrine nazar-ı şehvetle bakmamalıdır.

اَلْهَلَالُ [el-helâl] (سَحَابٌ [sehâb] ve كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Yağmurun evveline denir; yukâlu: جَاءَ الْهَلَالُ وَالْهِلَالُ أَيْ أَوَّلُ الْمَطَرِ

اَلْحَلَالُ [el-helâl] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) İhrâmdan çıkmış hâcîye denir, “حَلَّ-يَحِلُّ-حِلًّا” sîgasındandır; bunda حَالٌّ denmez, kıyâs ise حَالٌّ [hâll] olmaktır; yukâlu: حَلَّ الْمُحْرِمُ فَهُوَ حِلٌّ كَمَا ذُكِرَ وَحَلَالٌ لَا حَالٌّ Şârihin beyânına göre masdar ile tesmiyedir, حُلُولٌ [hulûl] ma’nâsından iltibâs vâhimesine mebnî حَالٌّ ıtlâk olunmadı. Ve حَلَالٌ [helâl] Harâm olmayan şey’e denir; hâ’nın kesriyle de câ’izdir; yukâlu: شَيْءٌ حَلَالٌ ضِدُّ حَرَامٍ Ve حَلَالٌ [helâl] Esâmîdendir: helâl b. sevr b. Ebî’l-helâl el-'Atekî ve Bişr b. helâl ve Ahmed b. helâl muhaddislerdir.

s. A canonically lawful thing, person, act; especially, one’s lawful spouse.

a. 1. Canonically lawful. 2. Who is not under temporary canonical interdict as to performance of any lawful act. 3. (A woman) canonically lawful for conjugal intercourse.