اَلْهَدِيُّ [el-hediyy] (غَنِيٌّ [ganiyy] vezninde) Tutsağa denir, esîr ma’nâsına. Ve geline denir, هَدِيَّةٌ [hediyyet] dahi denir hâ’yla,عَرُوسٌ ['arûs] ma’nâsına. Ve Harem-i şerîfe sevk olunan kurbâna denir ve ona هَدْيٌ [hedy] dahi denir hâ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla; yukâlu: أَهْدَى إِلَى الْحَرَمِ هَدِيًّا وَهَدْيًا وَهُوَ مَا أُهْدِيَ إِلَى مَكَّةَ Mü’ellif burada كَالْهَدْيِ فِيهِمَا 'unvânıyla resm eylemekle şârih der ki tesniye zamîrinin vechi ma’lûm değildir, gâlibâ 'ibârede sakta vâki’dir, zîrâ ümmehât-ı sâ’irede اَلْهَدِيُّ مَا أُهِديَ إِلَى مَكَّةَ وَالرَّجُلُ ذُو الْحُرْمَةِ كَالهَدْيِ فِيهِمَا 'ibâretiyle müsebbet olmakla burada dahi 'unvân-ı merkûmla iken aklâm-ı nüssâhtan sâkıt olmuştur, pes هَدِيٌّ [hediyy] غَنِيٌّ [ganiyy] vezninde ve هَدْيٌ [hedy] dâl’ın sükûnuyla ‘izz ve hürmet ve vak’ ve haşmet sâhibi adama da denir.