(a. i. huzûr’dan. c. : hazerât) : 1) [asıl mânâsı “kurb” “piş-gâh” dır]. 2) saygı saymak üzere büyüklere verilen Onvan. Hazret-i Peygamber. Hazret-i Alî., gibi. [şahısların dışında da kullanılabilir. Hazret-i Kur’ân gibi]. 3) [evvelce] büyük sayılan kimselerin adlarının sonuna “hazretleri” şeklinde getirilirdi : Ahmed Beyefendi Hazretleri. 4) kalenderce bir sesleniş şekli : -Hazret! sözünü yerine getirmedin!

اَلْحَزْرَةُ [el-hazret] (حَمْزَةُ [hamzet] vezninde) Bir nev’ şecere-i hâmize ismidir. Ve güzîde ve a’lâ olan mâla ya’nî deveye denir, ta’dîd ve takdîr olunur olduğu için; yukâlu: هَذِهِ حَزْرَةُ الْمَالِ أَيْ خِيَارُهَا Cem’i حَزَرَاتٌ [hazerât] gelir fetehâtla. Ve حَزْرَةٌ [hazret] نَبِقَةٌ مُرَّةٌ [nebikat murret] ya’nî سِدْرٌ [sidr] ağacının acı olan meyvesine, 'alâ-kavlin merâretine denir ki ism olur. Ve حَزْرَةُ [hazret] Bir vâdî adıdır.

s. (pl. حضرات) 1. A presence. 2. An exalted personage (used before the name or title).

اَلْحَزْرَةُ [el-hazret] (hâ’nın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Üründülenmiş; yukâlu: هَذِهِ حَزْرَةُ الْمَالِ أَيْ خِيَارُهُ ve yukâlu: هَذَا حَزْرَةُ نَفْسِي وَخَيْرُ مَا عِنْدِي