(a. i.) : 1) Allah’ın adlarındandır. 2) s. diri, canlı.

sıf. ar. s: hayye. cm. ahyâ. Diri, zinde, canlı, hayatta olan. ─ sıfâtullâhdan dahi olup: Cenâb-ı Hayy-i lâ-yemût denilir.

اَلْخَيُّ [el-hayy] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Bir nesneye kasd ve âheng eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَاهُ يَخْوِيهِ خَيًّا إِذَا قَصَدَهُ

s. (pl. احیا) 1. A tribe, clan, or family descended from a common ancestor. 2. The vulva.

اَلْحَيُّ [el-hayy] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Cem’ etmek; tekûlu: حَوَاهُ يَحْوِيهِ حَيًّا إِذَا جَمَعَهُ

اَلْحَيُّ [el-hayy] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Diri olan kimse. Ve حَيٌّ [hayy] Kabîle ma’nâsına dahi gelir.

اَلْخَيُّ [el-hayy] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Yıldız batmak; tekûlu: خَوَتِ النُّجُومُ تَخْوِي خَيًّا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَقَطَتْ وَلَمْ تُمْطِرْ فِي نَوْءِهَا Ve نَوْءٌ [nev’] hâ ve nûn’un fethi ve vâv’ın sükûnuyla yıldız menzilinden sukût etmeğe derler. Ve إِمْطَارٌ [imtâr] yağmur yağdırmaktır.