اَلْخَوْفُ [el-havf] (hâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلْخَيْفُ [el-hayf] (حَيْفٌ [hayf] vezninde ki aslı vâvîdir) ve اَلْمَخَافَةُ [el-mehâfet] (mîm’in fethiyle) ve اَلْخِيفَةُ [el-hîfet] (hâ’nın kesriyle ki aslı خِوْفَةٌ [hivfet] idi) Korkmak ma’nâsınadır ki أَمْنٌ [emn] mukâbilidir; yukâlu: خَافَ يَخَافُ خَوْفًا وَخَيْفًا وَمَخَافَةً وَخِيفَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ أَمِنَ Kâle’ş-şârih yukâlu: خَافَهُ وَمِنْهُ Ve خِيفَةٌ [hîfet] İsm olur, korkuya denir; cem’i خِيَفٌ [hiyef] gelir, عِنَبٌ ['ineb] vezninde; yukâlu: أَخَذَتْهُ خِيفَةٌ وَهِيَ الْحَالَةُ الَّتِي عَلَيْهَا الْإِنْسَانُ مِنَ الْخَوْفِ Ve خَوْفٌ [havf] Katl ma’nâsına müsta’meldir; kîle ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ﴾ أَيِ الْقَتْلِ Ve harb ve kıtâl ma’nâsına müsta’meldir; ve minhu kavluhu taâlâ: ﴿فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ﴾ Ve 'ilm ve dirâyet ma’nâsına müsta’meldir ki ‘âdetâ korkmak bilmenin lâzımıdır. Ve bu ta’bîr her lisânda şâyi’dir, tevakku’ ve zann-ı gâlib ‘ilm ve ıttılâ’ mecrâsına icrâ olunur, niteki lisânımızda dahi korkarım ki şöyle ola ta’bîri zebân-zededir. Ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا﴾ Ve kezâ kavluhu ta’âlâ: ﴿فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا﴾ أَيْ عَلِمَ Ve خَوْفٌ [havf] حَوْفٌ [havf] lafzında lügattır ki tasma tasma sırım gibi dilinmiş kırmızı sahtiyâna denir; 'Arab kızcağızları ona ba’zı zînet edip giyinirler. Ve خَوْفٌ [havf] Bâb-ı mügâlebede isti’mâl olunur, korkutmakta ve korkmakta olan yarışta gâlib olmak ma’nâsına; tekûlu: خَاوَفْتُهُ فَخُفْتُهُ كَقُلْتُهُ أَيْ غَلَبْتُهُ بِالْخَوْفِ 'Ale’l-'âde bâb-ı evvele menkûldür.