اَلْخَوْضُ [el-havd] (hâ’nın ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلْخِيَاضُ [el-hiyâd] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Suya girmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَاضَ الْمَاءَ يَخُوضُهُ خَوْضًا وَخِيَاضًا إِذَا دَخَلَهُ Ve bâ’ harfiyle müte’addî olur, davarı suya sokmak ma’nâsına; yukâlu: خَاضَ بِالْفَرَسِ إِذَا أَوْرَدَهُ بِالْمَاءِ ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ﴾ أَيْ فِي الْبَاطِلِ وَنَتْبَعُ الْغَاوِينَ ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُوا﴾ أَيْ كَخَوْضِهِمْ وَالْعَرَبُ تَجْعَلُ hمَاh وhالَّذِيh وَhأَنْh مَعَ صِلاَتها بِمَنْزِلَةِ الْمَصَادِرِ Ve şürbeyi karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَاضَ الشَّرَابَ إِذَا خَلَطَهُ Ve şedâ’id ve mehâvife ikdâm edip sokulmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: خَاضَ الْغَمَرَاتِ إِذَا اقْتَحَمَهَا Ve kılıcı vurduğu nesnede tahrîk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَاضَ بِالسَّيْفِ إِذَا حَرَّكَهُ Ve خَوْضٌ [havd] ‘Umân yanında bir vâdî adıdır. Ve خَوْضُ الثَّعْلَبِ [havdu’s-sa’leb] Hecer verâsında bir mevzi’ adıdır.