اَلْحَطْمَةُ [el-hatmet] (hâ’nın fethi ve zammıyla) ve اَلْحَاطُومُ [el-hâtûm] Kurak ve kıtlık yıla ıtlâk olunur; yukâlu: أَصَابَتْهُمْ حَطْمَةٌ وَحَاطُومٌ أَيْ سَنَةٌ شَدِيدَةٌ Ve حَاطُومٌ [hâtûm] Ta’âmı hazm ettirici güvârâ nesneye denir; yukâlu: نِعْمَ حَاطُومُ الطَّعَامِ اَلْبِطِّيخُ أَيِ الْهَاضُومُ

خَطْمَةُ [hatmet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Bir mevzi’dir. Ve hatme ve hutayme (جُهَيْنَةُ [cuheynet] vezninde) ibnâ Sa’d b. sa’lebe’dir ki tayyi’ kabîlesindendir. Ve خَطْمَةُ [hatmet] Ensâr’dan bir batndır ki Benû 'Abdullâh b. Mâlik b. Evs’tir.

اَلْحَطْمَةُ [el-hatmet] (hâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Kıtlık yılı; yukâlu: أَصَابَتْهُمْ حَطْمَةٌ أَيْ سَنَةٌ وَجَدْبٌ Ve حَطْمَةُ السَّيْلِ [hatmetu’s-seyl] Selin def’aten gelmesi طَحْمَةُ السَّيْلِ [tahmetu’s-seyli] gibidir veznen ve ma’nen.