اَلْحَثْمُ [el-hasm] (hâ’nın fethi ve sâ’-i müsellesenin sükûnuyla) Vermek, i’tâ ma’nâsına; yukâlu: حَثَمَ لَهُ حَثْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَعْطَاهُ Ve حَثْمٌ [hasm] Bir nesneyi ovmağa dahi derler, دَلْكٌ [delk] ma’nâsına; tekûlu: حَثَمْتُ الشَّيْءَ إِذَا دَلَكْتَهُ

اَلْحَسْمُ [el-hasm] (hâ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Kesmek, kat’ ma’nâsına. Ve حَسْمٌ [hasm] Damarı dağlayıp kanın kesmeğe dahi derler. Ve fi’l-hadîsi “أَنَّهُ أُتِيَ بِسَارِقٍ فَقَالَ اقْطَعُوهُ ثُمَّ احْسِمُوهُ” أَيِ اكْوُوهُ بِالنَّارِ لِيَنْقَطِعَ الدَّمُ Ve fî hadîsin âhara: “عَلَيْكُمْ بِالصَّوْمِ فَإِنَّهُ مَحْسَمَةٌ لِلْعِرْقِ وَمَذْهَبَةٌ لِلْأَشَرِ” Ve أَشَرٌ [eşer] güre olup harûn olmağa derler.

اَلْخَشْمُ [el-haşm] (hâ’nın fethiyle) Bir adamın genizini ezmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَشَمَهُ خَشْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا كَسَرَ خَيْشُومَهُ

vn. & s. A breaking; fracture.

vn. 1. A cutting through or off. 2. A cutting short a disease by a remedy. 3. A stanching bleeding. 4. A cutting off supply. 5. A being cut off.

iz. ar. cm. husûm. [daha müsta‘mel olan “خصماء husamâ‘” ise, mürâdifi olan ve lisânımızda kullanılmayan “hasîm”in cem‘idir.] 1. Düşman, adüvv, خصم جان hasm-ı cân = en büyük ve şiddetli düşman. 2. Davada yâhut oyun ve güreşte ve yarış vesâirede karşı taraf, muhâlif.

(a. i. ve s. c. : husûm) : 1) düşman, (bkz. : adû). 2) muhalif, karşı taraf.

(a. i.) : kesme, kesip atma, kesîn olarak hal ve fasletme.

iz. ar. 1. Kesme, kat‘. 2. Fasl, hâl: hasm-ı dava. n.

s. (pl. خصام , خصوم) An adversary, an antagonist; especially, a jealous enemy.