i. [fa. خرمن harmen’den] 1. Hubûbâtın samandan ayrılması için edilen ameliyat: bu yağmur harmana mâni‘ oluyor; harman vakti geçiyor. 2. Bu ameliyât için yani döğülmeye hazırlanmış ekin demetleri mecmû‘ usûlü 3. Ekinlerin döğülmesi için hazırlanmış dâirevî meydan: harman çiftliğin ortasında olmalıdır; harmanda oturuyordu. 4. Ekinlerin harmanda döğülmesi mevsimi: harmanda ödemek üzere borç aldı. 5. Her birinden birer tane alınıp bir takım yapılmak üzere ayrı ayrı sıralanmış kitap cüzleri veya tütün yaprakları vesâire: kitabı harman etmek.