(a. i. c. : hurûf) : 1) alfabeyi meydana getiren işaretlerden her biri, bu işaretlerden birini gösteren mâdeni küçük matbaa kalıbı. 2) söz, lâkırdı.

(a. i.) : yemiş toplama.

1. Dolayısıyla tariz etmek. 2. Takılmak, mu’âşaka etmek.

اَلْخَرْفُ [el-harf] (حَرْفٌ [harf] vezninde) ve اَلْمَخْرَفُ [el-mahref] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) ve اَلْخَرَافُ [el-harâf] (hâ’nın fethi ve kesriyle) Ağaçtan meyve dermek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ الثِّمَارَ خَرْفًا وَمَخْرَفًا وَخَرَافًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَنَاهُ Ve bir kimse için yere düşmüş meyve devşirmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ فُلاَنًا إِذَا لَقَطَ لَهُ الثَّمَرَ Ve güz yağmuruna uğramak ma’nâsınadır; tekûlu: خُرِفْنَا عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ أَصَابَنَا مَطَرُ الْخَرِيفِ Ve pek pîrlikten bunamak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ الرَّجُلُ خَرْفًا إِذَا فَسَدَ عَقْلُهُ أَيْ مِنَ الْكِبَرِ

s. (pl. احراف، حروف) 1. An end, extremity, termination. 2. A side, edge; outskirt. 3. A sharp edge or point; a ridge, peak or projection of a mountain. 4. (gram.) A letter of the alphabet. 5. (gram.) A particle, any other word than a noun or a verb. 6. A language, dialect, idiom. 7. Speech; also, a speech, a word, a saying; as, an assertion, a complaint, threat, etc. 8. (mystics) Any determinate ideal within the field of the Divine knowledge previously to the molding of such ideal into existence.

vn. A gathering fruit.

اَلْحَرْفُ [el-harf] (hâ’nın fethi ve râ-i mühmelenin sükûnuyla) Her nesnenin tarafına ve keskin yerine derler; ve minhu: حَرْفُ الْجَبَلِ وَهُوَ أَعْلَاهُ الْمُحَدَّدُ Ve مُحَدَّدٌ [muhadded] keskin ma’nâsınadır. Ve حَرْفٌ [harf] Hurûf-ı hicâdan bir harfe derler. Ve حَرْفٌ [harf] Nev’ ma’nâsına dahi gelir; kâlallâhu ta’âlâ: ﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ عَلٰى حَرْفٍ﴾ (الحج، 11) قَالُوا عَلَى وَجْهٍ وَاحِدٍ وَهُوَ أَنْ يَعْبُدَ عَلَى السَّرَّاءِ دُونَ الضَّرَّاءِ Ya’nî “Şâdîlik zamânında 'ibâdet ederler gam ve gussa zamânında etmezler.” Ve حَرْفٌ [harf] Şol nâkaya derler ki attan aşağı ola ve berk ola, حَرْفٌ [harf]-i cebele teşbîhen ıtlâk olunmuştur. Ve Asma’î eyitti: حَرْفٌ [harf] arık olup zebûn olan nâkaya derler. Ve Asma’î eyitti: أَحْرَفْتُ نَاقَتِي derler kaçan nâkayı arıklatıp zebûn etse. Ve gayrılar أَحْرَثْتُ نَاقَتِي derler sâ-i müsellese ile zikr olunan ma’nâda. Ve حَرْفٌ [harf] Bir kimse 'ayâli için kesb etmek ma’nâsına da gelir; yukâlu: هُوَ يَحْرِفُ لِعِيَالِهِ أَيْ يَكْسِبُ مِنْ هَهُنَا وَهَهُنَا مِثْلُ يَقْرِفُ Ve hakâ Ebû 'Ubeyde حَرَفْتُ الشَّيْءَ عَنْ وَجْهِهِ بِمَعْنَى صَرَفْتُ

اَلْخَرْفُ [el-harf] (hâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Meyve dermek; yukâlu: خَرَفْتُ الثِّمَارَ أَخْرُفُهَا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيِ اجْتَنَيْتُهَا Ve خَرْفٌ [harf] Güz yağmuru yağmağa dahi derler, nitekim mürûr etti.