(a. i.) : 1) herkesin girmesine müsâade edilmiyen, saygıdeğer ve kutsal yer. 2) Hac zamanında ihrama girilen yerden îtibâren Kabe’ye doğru olan kısım, [aksi “Hill” dir]. Şeyh-ül-harem : Medîne şehri ve civarının muhafızı [Osmanlı İmparatorluğunda].

(a. i.) : ed. "mefâilün"den meyi atarak “fâilün” kelimesini “mef’ûlün” e çevirme, (bkz. : ahrem).

iz. ar. 1. Duhûlü herkese mesâğ olmayan muazzez ve muhterem yer; Harem-ı Şerîf = Ka‘be-i Şerîf’e ve civarları. 2. İslam evlerinin kadınlara mahsus dâiresi: haremdedir; hareme girdi. mukâbili selâmlık. 3. Zevce, halîle: haremi kendisinden yaşlıdır; iki haremi vardır.

اَلْخَرَمُ [el-harem] (fethateynle) Bir adamın burnunun direği yirilmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرِمَ الرَّجُلُ خَرَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَخَرَّمَتْ وَتَرَةُ أَنْفِهِ

s. (dual.حرمان obl. حرمین , pl. احرام) 1. Any person or thing for the protection of which a man is justified in using weapons; as, any female of his family, etc. 2. A woman or girl, or, any number of such. 3. The women’s apartments in a house, 4. A sacred territory; especially, the territory of Mekka, or of Medina. 5. The inner court of a mosque; especially, the precincts of the Cubical House of Mekka, or of the tomb of the Prophet at Medina; the court and mosque of the temple area at Jerusalem. 6. The city of Mekka, or, of Medina.

vn. A being partially mutilated in the nose.

اَلْحَرَمَانِ [el-haremâni] (fethateynle sîga-i tesniye üzere) Mekke-i müşerrefe ve Medîne-i münevvere. Ve حَرَمٌ [harem] (fethateynle) Gâh olur, حَرَامٌ [harâm]a ıtlâk olunur. Ve bunun nazîri زَمَنٌ [zemen] ile زَمَانٌ [zamân]dır.