اَلْهَائِرُ [el-hâ’ir] (حَائِرٌ [hâ’ir] vezninde) ve اَلْهَارُ [el-hâr] İnhidâm ma’nâsına olan هَوْرٌ [hevr]den ism-i fâ’ildir, aşağıya uçup yıkılmağa yüz tutmuş binâya denir, tepeden aşağıya uçan kum ve toprak gibi. Ve هَارٌ [hâr] Za’îf ve sâkıt ve nâ-tüvân adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ هَارٍ بِالْجَرِّ وَهَارٌ بِالرَّفْعِ أَيْ ضَعِيفٌ Şârih der ki cerr sûretinde hemze-i هَائِرٌ [hâ’ir] ‘akib-i râ’ya nakl olunup هَارِئٌ olduktan sonra iskât olundu ve ref’ hâletinde hemze hazf olundu. Ve هَارٌ [hâr] Felâket-zede adama denir; yukâlu: رَجُلٌ هَارٌ أَيْ ضَعِيفٌ سَاقِطٌ مِنْ شِدَّةِ الزَّمَانِ