اَلْخَلِيقَةُ [el-halîkat] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) İnsânın sirişti olan tabî’ate denir; yukâlu: كَرِيمُ الْخَلِيقَةِ أَيِ الطَّبِيعَةِ Ve nâs ma’nâsınadır ki mahlûklar demektir, niteki خَلْقٌ [halk] dahi denir, مَخْلُوقٌ [mahlûk] ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ مَمْدُوحٌ بَيْنَ الْخَلْقِ وَالْخَلِيقَةِ أَيِ النَّاسِ Ve behâyime ıtlâk olunur. Ve kazıldığı hengâmda kuyuya ıtlâk olunur. Ve hicâz’da bir mevzi’ adıdır. Ve Mekke ile Yemâme beyninde bir su adıdır. Ve haccâc b. Miklâs’ın zevcesi ismidir ki muhaddisedir. Ve yağmur nişânesi olan sehâba denir, ke-mâ se-yuzkeru.