اَلْخَالِفُ [el-hâlif] Bu dahi necâbeti olmayan bî-hayr adama denir ki zikr olundu. Ve kuyudan su çeken adama denir, سَقَّاءٌ [sakkâ’] ma’nâsına. Ve ahmak ve hemec adama denir. Ve ekşiyip bozulmuş nebîz ve şarâba denir. Ve bir adam ile bilece yâhûd arkasından gitmeyip yerinde ku’ûd ve ârâm eden kimseye denir: Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿مَعَ الْخَالِفِينَ﴾ Ve خَالِفٌ [hâlif] ve خَالِفَةٌ [hâlifet] خِلاَفٌ [hilâf] ma’nâsına ism olarak isti’mâl olunur, ke-mâ se-yuzkeru.

s. (pl. حلفە) 1. A confederate. 2. A companion, an associate.

اَلْحَلِفُ [el-halif] (hâ’nın fethi ve lâm’ın kesriyle) Bi-ma’nâhu.

اَلْخَلِفُ [el-halif] (hâ’nın fethi ve lâm’ın kesriyle) Hâmile olan nâkalar.