اَلْخَلْفُ [el-half] Art ki قُدَّامٌ [kuddâm]ın nakîzidir. Ve خَلْفٌ [half] Bir karndan sonra gelen karna dahi derler; yukâlu: هَؤُلَاءِ خَلْفٌ سُودٌ Bu kelâmı şol kimseler hakkında söylerler ki kendilerden ekser olan kavmin ardınca gelmiş olalar. Ve خَلْفٌ [half] Yaramaz sözü dahi derler; yukâlu: “سَكَتَ أَلْفًا وَنَطَقَ خَلْفًا” Ya’nî “Bin iyi söz mahallinde sâkit olup bir söz söyledi ve onu dahi yaramaz söyledi.” Ebû Yûsuf eyitti: İbnu’l-A’râbî’den rivâyettir ki bir a’râbî bir kavmle otururken yellendi ve hacâlet lâzım oldukta baş parmağıyla dübürüne işâret edip eyitti: “إِنَّهَا خَلْفٌ نَطَقَتْ خَلْفًا” Ya’nî dûn ve kerîh olan kimsenin kelâmı dahi hâline göre dûn ve kerîh olur. Ve خَلْفٌ [half] Kuyudan su çekmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَفَ يَخْلِفُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve خَلْفٌ [half] Ortası eskiyen bezin eski yerin çıkarıp iki cânibin birbirine dikmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَفْتُ الثَّوْبَ أَخْلُفُهُ إِذَا بَلِيَ وَسَطُهُ وَأَخْرَجْتَ الْبَالِيَ مِنْهُ ثُمَّ لَفَقْتَهُ Ve خَلْفٌ [half] Pehlûda olan eyegü kemiklerinin kısasına dahi derler. Ve خَلْفٌ [half] Bir kimsenin kâ’im-makâmına dahi derler. Ve خَلْفٌ [half] بَعْد [ba’d] ma’nâsınadahi gelir; yukâlu: جَلَسْتُ خَلْفَ فُلَانٍ أَيْ بَعْدَهُ