(a. i.) : 1) iki şey aralığı, boşluk. 2) bozma, bozukluk, eksiklik.

iz. ar. 1. Açıklık, boşluk, rahne, n. 2. Bozukluk, fesat, eksiklik, noksan: akla halel gelir, halel getirir; sizin hazır bulunmanız işimize halel verdi, halel îrâs etti.

اَلْخَلَلُ [el-halel] (fethateynle) İki nesne beyninde olan açıklığa ve aralığa denir, parmakların beyninde olan aralık gibi ve sehâbda olan sünger aralıkları gibi hafî ve mevhûm aralığa denir ki onlardan yağmur hurûc eder, خِلَالٌ [hilâl] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Şârihin beyânına göre cem’i خِلَالٌ [hilâl]dır, جَبَلٌ [cebel] ve جِبَالٌ [cibâl] gibi. Pes mü’ellifin كَخِلَالِهِ kavli müsâmaha olur, fe-kavluhu ta’âlâ: ﴿فَترَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ﴾ الآية قُرِئَ بِهِمَا Ve خَلَلٌ [halel] Bir nesnede yâhûd bir husûsta olan vehn ve za’f hâletine denir ki mazbût ve müstahkem olmaz; yukâlu: فِي أَمْرِهِ خَلَلٌ أَيْ وَهْنٌ Ve insânda olan rikkate ve hâl yufkalığına denir. Ve re’y ve tedbîr ve endîşede olan nizâmsızlığa ve perîşânlığa denir; yukâlu: فِي رَأْيِهِ خَلَلٌ أَيِ انْتِشَارٌ وَتَفَرُّقٌ

s. 1. (pl. خلال) An interval, an opening, a gap; a crevice; a pore. 2. A flaw. 3. A defect. 4. An injury. 5. Weakness, disorder, decay.

اَلْحَلَلُ [el-halel] (fethateynle) Devenin eğricelerinde za’f olmaktır. Ve eger za’f dizlerinde olsa ona طَرَقٌ [tarak] derler fethateynle.

اَلْخَلَلُ [el-halel] (fethateynle) İki nesne beyninde olan aralığa derler.