(a. i.) : 1) sağılmış süt. 2) süt sağma.

اَلْخَلَبُ [el-haleb] (fethateynle) Karı خَلْبَاءُ [halbâ’] olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَتِ الْمَرْأَةُ خَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا كَانَتْ خَلْبَاءَ

اَلْحَلَبُ [el-haleb] (طَلَبٌ [taleb] vezninde) Süt sağmak ma’nâsınadır, niteki zikr olundu. Ve sağılmış süte denir, bi-ma’nâ mef’ûldür; tekûlu: شَرِبْتُ حَلَبًا أَيْ لَبَنًا مَحْلُوبًا Ve حَلَبٌ [haleb] Vezâ’if-i dîvâniyyeden vazîfe-i mu’ayyene ve 'ulûfe-i mukarrere olmayıp cibâyet-i mîri ve sâliyâne makûlesi vesîlesiyle bir kimseye havâle ve i’tâ olunan vergiye ıtlâk olunur ki ıstılâhımızda sağımlık ta’bîr olunur; ve minhu kavluhum هَذَا فَيْءُ الْمُسْلِمِينَ وَحَلَبُ أَسْيَافِهِمْ Ve حَلَبُ [haleb] Bilâd-ı Şâmiyye’den bir şehr-i ma’rûf ismidir. Şârih der ki 'Amâlika’dan Mihr b. hayd b. ‘İmlîk nâm kimsenin haleb ve Berda’a ve hims nâm üç oğlu var idi, her biri bir şehr binâ ve ismleriyle müsemmâ eylediler. Ve حَلَبُ [haleb] Yine şehr-i mezbûr a’mâlinden iki mevzi’ adıdır. Ve Şâm’da bir nâhiye ve bir karye ve kâhire-i Mısr’da bir mahalle ismidir. Ve حَلَبٌ [haleb] Masdar olur, saç siyâh olmak ma’nâsına; yukâlu: حَلِبَ الشَّعْرُ حَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا اسْوَدَّ

حَلَبُ [haleb] Vilâyet-i Şâm’da bir şehrin adıdır ki ma’rûftur. Ve cibâyet kısmından حَلَبٌ [haleb] diye ona derler kim vazîfe-i ma’lûmesi olmaya.