(a. i. c. : hadsiyyât) : 1) zan, tahmin. 2) sezgi, seziş, fr. intuition.

اَلْخَدْشُ [el-hadş] (hâ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Tırmalamak ma’nâsınadır; yukâlu: خَدَشَهُ خَدْشًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا خَمَشَهُ Ve deriyi tırmık tırmık yırtmak ma’nâsınadır, gerek az ve gerek çok olsun. 'Alâ-kavlin derinin yüzünün ağaçla yâ bir gayrı nesne ile sıyırıp soymak ma’nâsınadır; ve minhu’l-hâdişeti: yukâlu: خَدَشَ الْجِلْدَ إِذَا مَزَّقَهُ قَلَّ أَوْ كَثُرَ أَوْ قَشَرَهُ بِعُودٍ وَنَحْوِهِ Ve خَدْشٌ [hadş] İsm olur, tırnak yarası ve bere ve yırtık gibi eser ve nişâna denir. Cem’i خُدُوشٌ [hudûş] gelir; yukâlu: فِي جِلْدِهِ خَدْشٌ أَيْ أَثَرُ الْخَمْشِ

vn. A conjecturing; conjecture.

اَلْحَدْسُ [el-hads] (hâ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Zann ve tahmîn; yukâlu: هُوَ يَحْدِسُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ يَقُولُ شَيْئًا بِرَأْيِهِ Ve حَدْسٌ [hads] Bir yere kılavuzsuz gitmeğe dahi derler. Ve حَدْسٌ [hads] Deveyi göğsüne vurup çökermeğe derler; yukâlu: حَدَسْتُ فِي لَبَّةِ الْبَعِيرِ أَيْ وَجَأْتُهَا Bu zikr olunan Masâdır’da ve kâmûs’ta vâki’ olan üzeredir, egerçi Cevherî’nin 'ibâretinden tebâdür eden budur ki حَدْسٌ [hads] deveyi göğsünden zebh etmek ola, nitekim حَدْسٌ [hads] koyun zebh etmeğe derler. Ve حَدْسٌ [hads] Ok atmak ma’nâsına ve ayakla basmak ma’nâsına da gelir; tekûlu: حَدَسْتُ إِذَا رَمَيْتَ السَّهْمَ وَحَدَسْتُ بِرِجْلِي الشَّيْءَ إِذَا وَطِئْتَهُ Ve حَدْسٌ [hads] Basmağa da derler; yukâlu: حَدَسَهُ إِذَا صَرَعَهُ