اَلْهَضْبُ [el-hadb] (dâd-ı mu’ceme ile ضَرْبٌ [darb] vezninde) Bulut yağmur yağdırmak ma’nâsınadır; yukâlu: هَضَبَتِ السَّمَاءُ هَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا مَطَرَتْ Ve künd ve kâhil, göden dâbbe gibi ağır ağır yürümek ma’nâsınadır; yukâlu: هَضَبَ الرَّجُلُ إِذَا مَشَى مَشْيَ الْبَلِيدِ Ve söze girişip dalmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: هَضَبَ فِي الْحَدِيثِ إِذَا أَفَاضَ

vn. A repelling evil or injury from a protected person or thing.

vn. 1. A cutting, gashing, wounding in the flesh only. 2. A ripping, tearing as with a horn or tusk.

اَلْحَضْبُ [el-hadb] (hâ’nın kesriyle ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Yay âvâzı, savt-ı kavs ma’nâsına; cem’i اَلْأَحْضَابُ [el-ahdâb] gelir. Ve erkek yılana dahi derler. Ba’zılar eyitti: حِضْبٌ [hidb] hâ’nın kesriyle ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla ve حَضَبٌ [hadab] hâ’nın ve dâd’ın fethalarıyla lügattır, حَصَبٌ [hasab]da sâd-ı mühmelenin fethiyle. Ve bu sebebden İbn 'Abbâs radıyallâhu 'anhu”حَضَبُ جَهَنَّمَ” (الأنبياء 98) kırâ’at ettikte Ferrâ eyitti: İbn 'Abbâs’ın murâdı حَصَب [hasab]dır, nitekim mürûr etti. Ve Ferrâ eyitti حَضَبٌ [hadab] dâd-ı mu’ceme ile حَطَبٌ [hatab] ma’nâsınadır, ehl-i Yemen lügatinde. Ve her nesne ki onunla âteş tutuştururlar, o حَضَبٌ [hadab]dır.

اَلْخَضْبُ [el-hadb] (hâ’nın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) Boyamak; yukâlu: خَضَبْتُ الشَّيْءَ أَخْضِبُهُ خَضْبًا Ve hurmâ ağacı yeşermek; yukâlu: خَضَبَ النَّخْلُ أَيِ اخْضَرَّ Ve اَلْكُلُّ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي

اَلْهَضْبُ [el-hadb] Yağmur yağmak. Ve sözü katı katı söyleşmek; yukâlu: هَضَبَ الْقَوْمُ فِي الْحَدِيثِ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْضًا أَيِ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُهُمْ يُقَالُ هَضَبَتْهُمُ السَّمَاءُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ مَطَرَتْهُمْ