اَلْخَضْبُ [el-hadb] (hâ’nın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Boyamak, telvîn ma’nâsınadır; yukâlu: خَضَبَهُ خَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي اِذَا لَوَّنَهُBu sûrette خَضْبٌ [hadb] صِبْغٌ [sibg] ile mürâdiftir., nihâyet vesme ve hınnâ ile rengîn eylemekte müştehir olmuştur. Ve hurmâ ağacının ibtidâ çıkan yemişi yeşillenmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَضَبَ النَّخْلُ اِذَا اخْضَرَّ طَلْعُهُVe خَضْبٌ [hadb] O gûne yeşillenmek hâletine denir ki ism olur. Cem’i, خُضُوبٌ [hudûb] gelir. Ve خَضْبٌ [hadb] Yerin nebâtı zuhûr eylemek ma’nâsına isti’mâl olunur ki rûy-ı zemîn yemyeşil rengîn olur; yukâlu: خَضَبَتِ اْلأَرْضُ اِذَا طَلَعَ نَبَاتُهَا Ve خَضْبٌ [hadb] Şol nebâta denir ki solup sararmış iken üzerine yağmur yağmakla yeşerip tâzelenmiş ola; 'alâ-kavlin ağacının şol yeşillenmesine denir ki henüz yaprak açmağa başladıkta zâhir ola.

vn. A repelling evil or injury from a protected person or thing.

vn. 1. A cutting, gashing, wounding in the flesh only. 2. A ripping, tearing as with a horn or tusk.

اَلْحَضْبُ [el-hadb] (hâ’nın kesriyle ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Yay âvâzı, savt-ı kavs ma’nâsına; cem’i اَلْأَحْضَابُ [el-ahdâb] gelir. Ve erkek yılana dahi derler. Ba’zılar eyitti: حِضْبٌ [hidb] hâ’nın kesriyle ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla ve حَضَبٌ [hadab] hâ’nın ve dâd’ın fethalarıyla lügattır, حَصَبٌ [hasab]da sâd-ı mühmelenin fethiyle. Ve bu sebebden İbn 'Abbâs radıyallâhu 'anhu”حَضَبُ جَهَنَّمَ” (الأنبياء 98) kırâ’at ettikte Ferrâ eyitti: İbn 'Abbâs’ın murâdı حَصَب [hasab]dır, nitekim mürûr etti. Ve Ferrâ eyitti حَضَبٌ [hadab] dâd-ı mu’ceme ile حَطَبٌ [hatab] ma’nâsınadır, ehl-i Yemen lügatinde. Ve her nesne ki onunla âteş tutuştururlar, o حَضَبٌ [hadab]dır.

اَلْخَضْبُ [el-hadb] (hâ’nın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) Boyamak; yukâlu: خَضَبْتُ الشَّيْءَ أَخْضِبُهُ خَضْبًا Ve hurmâ ağacı yeşermek; yukâlu: خَضَبَ النَّخْلُ أَيِ اخْضَرَّ Ve اَلْكُلُّ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي

اَلْهَضْبُ [el-hadb] Yağmur yağmak. Ve sözü katı katı söyleşmek; yukâlu: هَضَبَ الْقَوْمُ فِي الْحَدِيثِ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْضًا أَيِ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُهُمْ يُقَالُ هَضَبَتْهُمُ السَّمَاءُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ مَطَرَتْهُمْ