(a. i. c. : ahcâr) : 1) taş (bkz. : seng).

iz. ar. cm. ahcâr. Taş, seng: حجر شجرhacer-i şecer = taş odun, değersiz ve iktidârsız adam.

اَلْخَجَرُ [el-hacer] (hâ’nın ve cîm’in fethiyle) Mak’ad tarafının bed ve müntin olan râyihasına denir; yukâlu: مَا أَكْرَهَ خَجَرَهُ وَهُوَ نَتْنُ السَّفِلَةِŞârih der ki bu ma’nâda خَجَرٌ [hacer] masdar dahi olur.

اَلْهَجِرُ [el-hecir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْهَاجِرُ [el-hâcir] (تَاجِرٌ [tâcir] vezninde) Bunlar da sâ’irden fâyik ve fâzıl olan şey’e ıtlâk olunur; yukâlu: شَيْءٌ هَجِرٌ وَهَاجِرٌ أَيْ فَائِقٌ فَاضِلٌ عَلَى غَيْرِهِ Ve هَجِرٌ [hecir] Ağır ağır za’îf ve âheste yürür olan insâna ve hayvâna denir; yukâlu: رَجُلٌ وَحِمَارٌ هَجِرٌ إِذَا كَانَ يَمْشِي مُثْقِلاً ضَعِيفًا Ve هَاجَرُ [Hâcer] Bir kabîle adıdır.

s. (n. u. حجرە , pl.احجار ) A stone; a rock; a boulder; a pebble; stone, rock.

اَلْحَجَرُ [el-hacer] (fethateynle) Taş.

اَلْحِجَارُ [el-hicâr] (hâ’nın kesriyle) ve اَلْحِجَارَةُ [el-hicâret] (hâ’nın kesriyle) Kezâlik bunların ikisi dahi cem’-i kesrettir; ke-kavlike: جَمَلٌ وَجِمَالَةٌ وَذَكَرٌ وَذِكَارَةٌ Fa’al vezni bu sîga üzere cem’ olunmak nâdirdir. Ve حَجَرٌ [hacer] İsm-i recül dahi olur, bundandır: Evs b. hacer ki şu’arâ-yı 'Arabdandır.