(a. s.) : hâl’e mensup, şimdiki.

sıf. ar. s: hâliye. [خلاء hâlâ‘’den. if. 1. Boş, tehî, içinde bir şey olmayan: hâlî bir ev, hâlî bir sandık. 2. Sâhipsiz, ıssız, kimsesiz, tenhâ: hâlî yer, hâlî sahralarda. 3. Bir şeyden ârî, müstesnâ, berî: bu hareketi bir sebepten hâlî değildir; iki şıkkın birinden hâlî olamaz. 4. Meşguliyetsiz, iştigâl olunmayan, boş geçirilen: hâlî bir vaktinizde; benim hiç hâlî vaktim yoktur: eyyâm-ı hâliyede. 5. Açık, münhâl: hâlî yer, memuriyet.

sıf. ar. s: hâliye. [خلاء hâlâ‘’den. if. 1. Boş, tehî, içinde bir şey olmayan: hâlî bir ev, hâlî bir sandık. 2. Sâhipsiz, ıssız, kimsesiz, tenhâ: hâlî yer, hâlî sahralarda. 3. Bir şeyden ârî, müstesnâ, berî: bu hareketi bir sebepten hâlî değildir; iki şıkkın birinden hâlî olamaz. 4. Meşguliyetsiz, iştigâl olunmayan, boş geçirilen: hâlî bir vaktinizde; benim hiç hâlî vaktim yoktur: eyyâm-ı hâliyede. 5. Açık, münhâl: hâlî yer, memuriyet.

اَلْخَالِي [el-hâlî] Boş ve tehî ma’nâsınadır. Ve ergen adama denir. Ve arı kovanına denir. Ve ersiz ‘avrete denir; cem’i أَخْلَاءٌ [ahlâ’] gelir.

a. (fem. حالیە) 1. Pertaining to a transient state. 2. Pertaining to the present. 3. Pertaining to any defined time. 4. Pertaining to a condition of spiritual ecstasy. 5. Who is in an ecstatic state; also, who belongs to the class of dervishes that have those ecstasies.

s. Food, victuals.

اَلْخَالِي [el-hâlî] (lâm’ın kesri ve meddiyle) Şol recüldür ki onun zevcesi olmaya, Asma’î rivâyeti üzere. Ve خَالِي [hâlî] Ot biçen kimseye dahi derler.