sıf. 1. Çentikli, yıkık ve düşük yeri olan: gedikli duvar; kale, diş. 2. Vaktiyle bir büyük dâirede ve el-yevm saray-ı hümâyûnda başlı bir hizmete memur olup, o hizmete ait vazife ve imtiyâzı hâiz bulunan bir sınıf hademe ve bendegâna riyâset eden: gedikli ağalar. 3. Mülk olduğu halde cânib-i vakfa ait bir ciheti olan: gedikli mülk, gedikli dükkân. 4. bh. Sınıf-ı harpten ma’dûd olmayıp, ma’a-hâzâ terfî ederek zâbit olan topçu ve ser-dümen gibi esnâf-ı bahriyye ki, üç sınıfa münkasim olup, ceketlerinin sağ kolundaki alâmet-i mahsûsa ile tefrîk olunurlar: gedikli bahriye zâbitânı.