اَلْإِغْتِيَالُ [el-igtiyâl] (hemzenin ve tâ’nın kesriyle) Bi-ma’nâhu; yukâlu: غَالَهُ الشَّيْءُ وَاغْتَالَهُ إِذَا أَخَذَهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَدْرِ Mevcûd olan nüsah-ı Cevherî’de böyle vâki’ olmuştur, lâkin savâb yâ zamîrle yâhûd شَيْءٌ ile iktifâdır. Ve شَيْءٌ fâ’il olup ahz olması meşhûra münâsib değildir. Ve غَوْلٌ [gavl] Çok toprağa dahi derler, turâb-ı kesîr ma’nâsına. Ve غَوْلٌ [gavl] Bir mevzi’in ismi dahi gelir. Ve غَوْلٌ [gavl] Mefâze-i ba’îdeye dahi derler, kendide seyr edeni ekseriyyâ zâyi’ kıldığı için. Ve غَوْلٌ [gavl] Baş ağrısına dahi derler. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ﴾ (الصافات، 47) أَيْ لَيْسَ فِيهَا غَائِلَةُ الصُّدَاعِ وَلَا يَسْكِرُونَ لِأَنَّهُ قَالَ فِي مَوْضِعٍ آخَرَ ﴿لَا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنْزِفُونَ﴾ (الواقعة، 19) Ve Ebû 'Ubeyde eyitti: غَوْلٌ [gavl] ‘aklı zâyi’ kılmaktır.