اَلْغَرَبُ [el-gareb] (gayn’ın ve râ’nın fethiyle) Gümüş, فِضَّةٌ [fiddat] ma’nâsına. Ba’zılar eyitti: Gümüşten olan câmdır. Ve غَرَبٌ [gareb] Hamra dahi derler. Ve غَرَبٌ [gareb] Koyunda bir marazdır ki nâkada olan سَعَفٌ [sa’af] gibidir. Ve سَعَفٌ [sa’af] sîn-i mühmelenin ve 'ayn-ı mühmelenin fethiyle bir marazdır ki onun ile nâkanın burnunun tüyü yolunur ve gözlerinin kılları dökülür. Ve غَرَبٌ [gareb] O marazla muttasıf olmağa dahi derler; yukâlu: غَرِبَتِ الشَّاةُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve غَرَبٌ [gareb] Şol suya derler ki kuyu ile davar su içtiği âhûr arasında kova damlayıp az zamân içinde râyihası mütegayyir olur. Ve غَرَبٌ [gareb] Kavak ağacı, sepîdâr ma’nâsına. Ve غَرَبٌ [gareb] Şol oka derler ki kim attığı ma’lûm olmaya; yukâlu: أَصَابَهُ سَهْمُ غَرَبٍ يُضَافُ وَلَا يُضَافُ يُسَكَّنُ وَيُحَرَّكُ Ve Ahterî bu makâmda اَلْغَرَب [el-gareb] şol oktur ki atıldıktan sonra bulunmaya demiştir, galat etmiştir.