اَلْغَرْدُ [el-gard] (فَرْدٌ [ferd] vezninde) Sâzlıktan olan eve denir, Türkmen evi gibi, خُصٌّ [huss] dahi denir. Ve غَرْدٌ [gard] ‘Abbâsiyye’den Mütevekkil halîfe’nin Surre-men-re’â kasabasında bir sarây-ı dil-ârâsı ismidir. Ve غَرْدٌ [gard] ve غَرَدٌ [gared] (fethateynle) ve غِرْدَةٌ [girdet] ve غِرْدٌ [girdet] (gayn’ların kesriyle) ve غَرَادٌ [garâd] ve غَرَادَةٌ [garâdet] (gayn’ların fethiyle) ve اَلْمُغْرُودُ [el-mugrûd] (mîm’in zammıyla) Bir nev’ mantar ismidir ki küçük nev’i olacaktır. Evvellerin cem’i غِرَدَةٌ [giredet] gelir, عِنَبَةٌ ['inebet] vezninde ve غِرَادٌ [girâd] gelir gayn’ın kesriyle. Ve مُغْرُودٌ [mugrûd]un cem’i مَغَارِيدُ [megârîd] gelir.

اَلْغَرَضُ [el-garad] (fethateynle) Şol nişândır ki ona ok atarlar. Ve غَرَضٌ [garad] Maksûda dahi derler, tekûlu: فَهِمْتُ غَرَضَكَ إِذَا عَلِمْتَ مَقْصُودَهُ Ve غَرَضٌ [garad] Zacrete ve melâlete dahi derler; yukâlu: غَرِضَ بِالْمَقَامِ يَغْرَضُ غَرَضًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَضَجَّرَ فِيهِ Ve غَرَضٌ [garad] İştiyâk ma’nâsına da gelir; yukâlu: غَرِضْتُ إِلَيْهِ بِمَعْنَى اشْتَقْتُ إِلَيْهِ Ahfeş eyitti: Bunun tefsîri غَرِضْتُ مِنْ هَؤُلَاءِ إِلَيْهِ demektir, zîrâ fi’l bu harflerin küllîsiyle ifzâ olunur ya’nî mef’ûle vâsıl olur. Ve Ahfeş’in kelâmından fehm olunan budur ki hakîkatte kelime-i إِلَى intihâya müte’allik olup fi’l-i mezkûra müte’allik olmaya, fe-te’emmel ve her harfle ifzâ sahîh olması ona binâ’endir.