اَلْفُتْيَا [el-futyâ] ve اَلْفُتْوَى [el-futvâ] (fâ’ların zammı ve fethiyle) İsmlerdir, sâ’ilin müşkili hall ve beyân zımnında olan su’âlinin cevâbına denir, ba’dehu fakîhin mes’ele cevâbında gâlib oldu; yukâlu: هُوَ مِنْ أَهْلِ الْفُتْيَا وَالْفُتْوَى وَهُوَ مَا أَفْتَى بِهِ الْفَقِيهُ Şârihin beyânı üzere bunlar فَتًى [fetâ] maddesindendir ki şâbb-ı kavî ma’nâsınadır; zîrâ فُتْوَى [futvâ] bir hâdisenin cevâbından yâhûd bir hükmü ihdâstan yâhûd bir müşkili hall ve beyân ve takviyetten 'ibârettir. Ve فُتْوَى [futvâ] lafzının cem’i فَتَاوِي [fetâvî] gelir vâv’ın kesriyle ve vâv’ın fethiyle de câ’izdir.