(a. i. c. : efrâs) : at, beygir, (bkz. : esb). Islâh-ı nesl-i feres : at cinsinin ıslahı.

iz. ar. cm: efrâs. At, beygir (bârgir), esb: cins-i feresin ıslâhı.

اَلْفَرَسُ [el-feres] (fethateynle) Ata denir; erkeğine ve kısrağına şâmildir, 'alâ-kavlin kısrağına فَرَسَةٌ [fereset] denir hâ’yla. Cem’i أَفْرَاسٌ [efrâs] ve فُرُوسٌ [furûs] gelir. Ve ‘Arablar iki kimse bir işe birden şürû’ ve mübâderet edip nihâyete kadar yekdîğere berâber olsalar هُمَا كَفَرَسَيْ رِهَانٍ derler ya’nî yarış atları gibi. Ve bu teşbîh ibtidâr eyledikleri husûsun ibtidâsında darb olunur, zîrâ nihâyet elbette sâbıktan tecliye eder, yâ’nî lâ-mahâle birisi nihâyette sâbık olur.

s. (pl. افرس، افراس، فروس) 1. A horse. 2. The knight at chess. 3. The central pin of a compound astrolabe.

اَلْفَرَسُ [el-feres] (fethateynle) At ma’nâsınadır, müzekkere ve mü’ennese ıtlâk olunur ve mü’ennes için فَرَسَةٌ denmez.