اَلْفَنَدُ [el-fened] (fethateynle) Pek pîrlikten yâhûd bir marazdan nâşî dimâga ihtilâl gelmekle 'akl ve şu’ûra vehn ve halel târî olmak ma’nâsınadır ki pîrlikten olan bunamak ta’bîr olunur; yukâlu: فَنِدَ الرَّجُلُ فَنَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَرِفَ وَأَنْكَرَ عَقْلَهُ لِهَرَمٍ أَوْ مَرَضٍ Ve sözünde yâhûd re’y ve tedbîrinde hatâ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: فَنِدَ فُلاَنٌ فِي قَوْلِهِ أَوْ رَأْيِهِ إِذَا أَخْطَأَ Ve yalan söylemek ma’nâsınadır; yukâlu: فَنِدَ الرَّجُلُ إِذَا كَذَبَ