is. ar. [yu. feylesof φιλότοφοσ’dan muarreb ms. fiille ] 1. İlm-i hikmet. İlâhiyyât ve tabîiyyât ve riyâziyyât ve ahlâk ve mantık vesâir şu’abâtı olan ulûm-ı âliye mecmûʻu: felsefe ile uğraşmak; felsefede yed-i tûlâ sâhibi. 2. Ulûm-ı âliye-i mezkûreden yalnız ilâhiyyât ile mantık ve âdâb ve ahlâk gibi fünûn-ı müsbeteden ma’dûd olmayanlarından ibâret şube-i mahsûsa ki, mekâtib-i âliyede ayrıca talîm ve taallüm olunur: felsefe muallimi; felsefe dersi; dâru’l-fünûn’un felsefe şubesi.