اَلْفَحَمُ [el-feham] (fâ’nın ve hâ’nın fethiyle) ve اَلْفَحْمُ [el-fahm] (لَحْمٌ [lahm] vezninde) ve اَلْفَحِيمُ [el-fehîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Kömüre denir; müfredi فَحْمَةٌ [fahmet]tir, cem’i فِحَامٌ [fihâm] gelir fâ’nın kesriyle ve فُحُومٌ [fuhûm] gelir. Ve فَحْمَةُاللَّيْلِ [fahmetu’l-leyl] Gecenin evveli yâhûd pek karalığı yâhûd gurûb-ı şems ile insânın uykuya vardığı vaktin mâ-beynine ıtlâk olunur. Ve bu yaz gecelerine mahsûstur; tekûlu: أَتَيْتُهُ عِنْدَ فَحْمَةِ اللَّيْلِ أَيْ أَوَّلِهِ أَوْ أَشَدِّ سَوَادِهِ أَوْ مَا بَيْنَ غُرُوبِ الشَّمْسِ إِلَى نَوْمِ النَّاسِ Ve فَحْمَةُ السَّحَرِ [fahmetu’s-sehar] Şafak-ı subh vaktinden 'ibârettir ki henüz sevâdı olur. Ve فَحْمَةُ بْنُ جُمَيْرٍ [fahmetu’bnu cumeyr] Nısfu’l-leyle ıtlâk olunur. Ve فَحْمٌ [fahm] Masdar olur, فَحْمَةُ اللَّيْلِ [fahmetu’l-leyl] vaktinde şarâb içmek ma’nâsına; yukâlu: فَحَمَ الرَّجُلُ فَحْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا شَرِبَ فِي فَحْمَةِ الْعِشَاءِ Ve cevâba muktedir olmayıp dem-beste kalmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَحَمَ الرَّجُلُ إِذَا لَمْ يُطِقْ جَوَابًا