(a. s. fesh’den.) : fesheden, iptal eden, bozan, çürüten.

sıf. ar. s. fasîha. cm: fusahâ’. 1. Fesâhatle söyleyen, bir lisânı pek doğru ve kaideye mutâbık ve zevâ’id ve nevâdirden sâlim olarak söyleyen: Araplarda pek fasîh adamlar bulunur; Hâtemü’l-Enbiyâ (s.a.v.) Efendimiz fusahâ-i Arab’ı ilzâm buyurmuşlardır; fasîhu’llisân âdem. 2. Fesâhatle, yani doğru ve kâideye mutâbık ve elfâz-ı garîbe ve haşviyyâttan sâlim olarak söylenilen söz: kelâm-ı fasîh. ≡ h. fesâhatle: Arabîyi fasîh söylüyor.