(a. s. fahâmet’den. c. : fihâm) : büyük, ulu. (bkz. : azîm, cesîm, kebîr).

(a. i.) : kömür, (bkz. : engist).

iz. ar. 1. Kömür, odun kömürü; فحم معدنى fahm-ı madenî = maden kömürü. 2. kim. Ecsâm-ı basîteden bir cisim ki en ziyâde nebâtâtta bulunur.

iz. ar. 1. Kömür, odun kömürü; فحم معدنى fahm-ı madenî = maden kömürü. 2. kim. Ecsâm-ı basîteden bir cisim ki en ziyâde nebâtâtta bulunur.

اَلْفَخْمُ [el-fahm] (ضَخْمٌ [dahm] vezninde) Vasftır, iri ve dızman şey’e denir; yukâlu: شَيْءٌ فَخْمٌ أَيْ ضَخْمٌ Ve kadr ve şânı 'azîm adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ فَخْمٌ أَيْ عَظِيمُ الْقَدْرِ Ve fesâhat ve belâgatle mümtâz ve zî-şân kelâma vasf olur; yukâlu: كَلَامٌ فَخْمٌ أَيْ جَزْلٌ

s. (pl. فحوم فحام،, n. u. فحمە) 1. Charcoal. 2. Coal. 3. (chem.) Carbon.

a. (fem. فخمە; pl. فخام) 1. Big, bulky. 2. Grand.

اَلْفَحْمُ [el-fahm] (fâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Kömür ki âteşten söyündürürler.

اَلْفَخْمُ [el-fahm] (fâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Ulu olan kimse; yukâlu: رَجُلٌ فَخْمٌ أَيْ عَظِيمُ الْقَدْرِ Ve فَخْمٌ [fahm] Fesâhat ve selâset üzere olan söze dahi derler; yukâlu: مَنْطِقٌ فَخْمٌ أَيْ جَزْلٌ Ve جَزْلٌ [cezl] rekîk olmayan kelâma derler.