اَلْفَاسِقُ [el-fâsik] Tarîk-i haktan hâric olan adama denir, gerek aslî ve gerek 'ârızî olsun, Ba’zılar 'indinde ma’nâ-yı mezbûrdan me’hûzdur. Ve lafz-ı mezbûr 'Arabî-i hâlis iken ricâl-i Câhiliyye’nin mensûr ve manzûm kelâmlarında kat’â vârid olmamıştır. Suyûtî Muzhir’de dedi ki فِسْقٌ [fisk] lafzını ‘Arab mücerred hurûc ma’nâsına isti’mâl ederler idi, ba’dehu şâri’ tâ’at-ı ilâhîden hurûc-ı fâhiş ile hurûc ma’nâsına nakl edip bu vech üzere hâric olan kimseye فَاسِقٌ [fâsik] ıtlâk eyledi. Pes ma’nâ-yı mezbûr ıstılâh-ı şer’î olur. Mü’ellifin murâdı ma’nâ-yı mezbûrda isti’mâl-i ‘Arab vâki’ olmadı demek olur, yoksa hurûc ma’nâsına beynlerinde mütedavildir, niteki فَسَقَ الرُّطَبَةُ misâli mürûr eyledi. Pes Muzhir’in takrîrine göre فَسَقَ الرُّطَبَةُ misâli mücerred temsîl olur, lâkin Râgib’in beyânına göre mahsûstur.

اَلْفَاسِقُ [el-fâsik] (sîn’in kesriyle) Fâcir ma’nâsına, ya’nî tarîk-i salâhtan meyl ve hurûc eden kimse. Ahfeş eyitti: İbnu’l-A’râbî eyitti: Kelâm-ı câhiliyyette ve eş’âr-ı câhiliyyette فَاسِقٌ [fâsik] lafzı vâki’ olmamıştır. Ve İbn u’l-A’râbî’nin bu kelâmı garîbdir, zîrâ فَاسِقٌ [fâsik] lafzı ki ‘Arabî-i hâlis ola, mezbûrların kelâmında vâki’ olmamak ba’îddir dedi.