(a. i.) : uğur; talih deneme; kahve fincanına, iskambile bakmak gibi bir takım garip usullerle insanın talihine ait şeyler söyleme.

اَلْفَيِّلُ [el-feyyil] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) ve اَلْفَالُ [el-fâl] (حَالٌ [hâl] vezninde ki aslı فَيَلٌ idi yâhûd فَائِلٌ [fâ’il]den maklûbdur) فِيلٌ [fîl]-i mezkûr gibi رَأْيٌ [re’y] lafzına muzâf olarak re’y ve endîşesi za’îf ve tedbîri sahîf adama denir; yukâlu: رَجُلٌ فِيلُ الرَّأْيِ كَمَا ذُكِرَ وَفَيِّلُ الرَّأْيِ وَفَائِلُ الرَّأْيِ بِالْإِضَافَةِ وَفَالٌ مِنْ غَيْرِ إِضَافَةٍ وَفَائِلُ الرَّأْيِ أَيْ ضَعِيفُ الرَّأْيِ Ve فَالٌ [fâl]فَائِلٌ[fâ’il] dedikleri damara denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve Fâris ülkesinde bir kasaba adıdır, Pâl muarrebidir; Kitâb-ı Takrîb ve sâ’ir ba’zı te’lifât sâhibi kutb-ı Fâlî oradandır ve kâdî-i Şîrâz İsmâ’îl b. İbrâhîm el-Fâlî oradandır. Ve hûzistân kazâsında bir belde adıdır; Ebu’l-hasen 'Alî b. Ahmed el-Edîb el-Fâlî oradandır yâhûd bunun ismi فَالَةُ [Fâlet]tir. Ve فَيِّلٌ [feyyil] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) Mülahham adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ فَيِّلُ اللَّحْمِ أَيْ كَثِيرُهُ Ve فَائِلٌ [fâ’il] Omaca kemiğinin çukurunda olan ete denir, 'alâ-kavlin onda olan damara denir.

a. Weak in judgment.

اَلْفَالُ [el-fâl] ('alâ-vezni اَلْحَال [el-hâl]) Za’îfü’r-re’y olan kimse; yukâlu: رَجُلٌ فَالُ الرَّأْيِ أَيْ ضَعِيفُ الرَّأْيِ مُخْطِئُ الْفِرَاسَةِ