اَلْأَسَلُ [el-esel] (fethateynle) Koğalak ve hasır otu dedikleri nebâta denir ki sazlık aksâmındandır. Ve teşbîhle mızrak kargılarına ve oklara ıtlâk olunur. Ve hurmâ ağacının sivri sivri dikenlerine denir. Ve şol çubuk tarzında fidanlara ve dallara denir ki yapraksız düz ve hemvâr bitip ondan hasır ve sepet makûlesi nesc ederler, ‘alâ-kavlin eğri olmayıp düz ve doğru olan çubuklara ve şâhlara ıtlâk olunur; müfredi أَسَلَةٌ [eselet]tir. Ve أَسَلَةُ اللِّسَانِ [eseletu’l-lisân] Dilin sivri ucuna ıtlâk olunur. Ve أَسَلَةُ الْبَعِيرِ [eseletu’l-ba’îr] Devenin kadîbine ya’nî zekerine ıtlâk olunur. Ve أَسَلَةُ النَّصْلِ [eseletu’n-nasl] Temrenin yalmanına ıtlâk olunur. Ve أَسَلَةُ الذِّرَاعِ [eseletu’z-zirâ’] Kolun incelen yerine ıtlâk olunur. Ve أَسَلَةُ النَّعْلِ [eseletu’n-na’l] Papucun burnundan 'ibârettir. Ve işbu أَسَلَةٌ [eselet] kelimesi “ع،ظ،م” mâddesinde i’âde olunur, inşâ’allâhu ta’âlâ.