(a. i.) : kâinatı dolduran ve bütün cisimlere nüfûzeden, fizikcilerce, ışık, hararet ve elektrik gibi şeylere nakil vâsıtası hizmeti gördüğü farzolunan, tartısız, elâstikî ve akıcı hafif bir cisim, [kelime Rumcadan Arapçaya geçmiştir].

(a. s. c. : üserâ) : 1) savaşta düşman eline düşen kimse, tutsak. 2) kul, köle. 3) düşkün, vurgun.

is. ar. cm: üserâ’. [اسر esir’den sıfm.] 1. Tutsak, harpte düşman eline düşen: esir düşmek. 2. Kul köle, bende: esir pazarı. 3. mc. Düşkün, mübtelâ, dûçâr: esîr-i aşk, esîr-i derd ü mihen.

is. ar. cm: üserâ’. [اسر esir’den sıfm.] 1. Tutsak, harpte düşman eline düşen: esir düşmek. 2. Kul köle, bende: esir pazarı. 3. mc. Düşkün, mübtelâ, dûçâr: esîr-i aşk, esîr-i derd ü mihen.

a. 1. Large or deep (of footprints). 2. Especially beloved (friend), who has made a deep impression.

vulg. yesîr s. (pl. اسرا, اسارا) 1. A captive; a prisoner of war; a slave, especially, a new-taken slave.

اَلْأَثِيرُ [el-esîr] (hemzenin fethi ve sâ’nın kesriyle) Sırdaş ma’nâsına; yukâlu: فُلَانٌ أَثِيرِي أَيْ خُلْصَانِي Ve خُلْصَانٌ [hulsân] hâ’nın zammı ve lâm’ın sükûnuyla hâlis dosta derler. Ve أَثِيرٌ [esîr] Gâh olur كَثِيرٌ [kesîr]e itbâ’an isti’mâl olunur, müstakil ma’nâya isti’mâl olunmaz; yukâlu: شَيْءٌ كَثِيرٌ أَثِيرٌ [ Ve] بَثِيرٌ [besîr] gibi ki بَثِيرٌ dahi itbâ’an zikr olunur, كَثِيرٌ بَثِيرٌ derler.

اَلْأَسِيُر [el-esîr] ve اَلْمَأْسُورُ [el-me’sûr] أَسِيرٌ [esîr] olmuş kimse.