اَلْأَدْمُ [el-edm] (hemzenin fethiyle) İki nesne beynini bitiştirmek ma’nâsınadır; yukâlu: أَدَمَ بَيْنَهُمْ أَدْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا لَأَمَ Ve ekmeği katığa bulamak ma’nâsınadır; yukâlu: أَدَمَ الْخُبْزَ إِذَا خَلَطَهُ بِالْأُدْمِ Kezâlik bir adamın ekmeğini katığa bulamak ma’nâsınadır; yukâlu: أَدَمَ الْقَوْمَ إِذَا أَدَمَ لَهُمْ خُبْزَهُمْ Ve أَدْمٌ [edm] Bir kavmin ta’ayyün ve ma’rûfiyyetlerine medâr olan müteşahhıs ve zî-şân ser-gerdelerine denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve masdar olur, bir kavme medâr-ı ta’ayyün olarak ser-gerde olmak ma’nâsına; yukâlu: أَدَمَ فُلَانٌ اَلْقَوْمَ أَدْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَارَ لَهُمْ أَدْمًا