(a. s.) : 1) kuyruğu kesik [hayvan]. Ester-i ebter : kuyruksuz katır. 2) zürriyetsiz ve hayırsız [adam]. Şahs-ı ebter : evlâtsız adam. 3) faydasız şey. Emr-i ebter : faydasız, netîcesiz iş.

اَلْأَبْتَرُ [el-ebter] (أَحْمَرُ [ahmer] vezninde) Kuyruğu kesilmiş erkek hayvâna denir; yukâlu: جَحْشٌ أَبْتَرُ أَيْ مَقْطُوعُ الذَّنَبِ Mü’ennesinde بَتْرَاءُ [betrâ’] ve cem’inde بُتْرٌ [butr] denir, حُمْرٌ [humr] vezninde; yukâlu: مَا هُمْ إِلاَّ كَالْحُمْرِ الْبُتْرِ Ve أَبْتَرُ [ebter] Bir nev’ habîs yılanın ismidir. Şârihin beyânına göre kuyruğu küçük olur. Ve أَبْتَرُ [ebter] Fenn-i 'arûzda müsemmen olan bahr-i mütekâribin dördüncü beytine ve müseddes olanının ikinci beytine ıtlâk olunur ki onlarda بَتْرٌ [betr] 'illeti cârîdir.

a. 1 (An animal) docked of its tail. 2. (A man) left I without a child or posterity. 3. (A prosodical foot) reduced in a special way from four syllables to two, فاعلاتن to فعلن 4. Useless, unprofitable (man or thing); especially, a slave; a donkey.

اَلْأَبْتَرُ [el-ebter] (hemzenin fethiyle) Kuyruğu kesilmiş, maktû’u’z-zeneb ma’nâsına.