اَلضُّحَى [ed-duhâ] (dâd’ın zammı ve elifin kasrıyla) ضَحْوَةٌ [dahvet]ten sonra olan zamândır ki o güneşin tamâm ziyâ verdiği vakttir. Ve bunun tezkîri ve te’nîsi câ’izdir. Şol kimse ki mü’ennes kıldı, gûyâ ki ضَحْوَةٌ [dahvet] kelimesinin cem’ olmasın i’tibâr etti ve şol kimse ki müzekker kıldı, mezbûru fi’l vezni üzere ism i’tibâr etti, صُرَدٌ [surad] ve نُغَرٌ [nugar] gibi. Ve صُرَدٌ [surad] sâd ve râ’-i mühmeleteynle kerkes dedikleri kuştur. Ve نُغَرٌ [nugar] nûn’la ve gayn-ı mu’ceme ile serçeye şebîh bir kuşçağızdır. Ve ضُحَى [duhâ] Zarf-ı gayr-ı mütemekkindir, سَحَرٌ [sehar] gibi; tekûlu: لَقِيتُهُ ضُحًى وَضُحَى إِذَا أَرَدْتَ بِهِ ضُحَى يَوْمِكَ لَمْ تُنَوِّنْهُ