fl. 1. Arkasını veya bedeninin diğer bir yerini bir şeye yükleterek durmak, ittikâ, istinâd etmek, yaslanmak: duvara dayandım; oğlunun koluna dayanmış idi. 2. Güvenmek, itimâd etmek: ben size dayandım. 3. Sebât ve mukâvemet etmek, metânet göstermek, durabilmek: o mevki’de iki gün dayandı. 4. Sürmek, yaşamak, bozulmamak, imtidâd etmek: bu binâ, bu esvâb, bu hayvan çok dayandı. 5. Sabır ve tahammül etmek: soğuğa, sıcağa, acıya dayanmak; ben artık dayanamam. 6. Muâvenette bulunmak, imdâda yetişmek: askerle, erzakla dayandı. 7. Arkasını vermek, altına girmek: siz de dayanın kaldıralım; hep birden dayanalım.