(f. i.) : 1) tane, tohum. 2) çekirdek. 3) kurşun, gülle.

i. fa. [tr. zebân-zedi: tane] 1. Habbe: buğday tanesi. 2. Tohum, ekilen habbe: tane ekmek, serpmek. 3. Esliha-i nâriyeye doldurulan mermi, kurşun, gülle. 4. tr. adet, miktar: bir tane ceviz, beş tane karpuz. [bunun yalnız dene hâlinde olan gayr-i zî-rûh şeylerde kullanılması iktizâ ederken, galat-ı fâhiş olarak her şey hakkında isti‘mâl ile, mesela: üç tane evlad, yüz tane koyun, bir tane havuz deniliyor. böyle sû-i istimâlâttan tevakkî ıslâh-ı lisân için elzemdir.]

vulg. tane, s. 1. A berry, grain, seed, pip, or kernel of any fruit. 2. Seed, grain, in bulk. 3. Single fruits that have separated from bunches. 4. One’s daily bread, food. 5. Grain as used for a bait to a trap. 6. A single object like a berry or a grain of com; a bullet; a cannon ball. 7. A single individual thing of any kind. 8. A grain used as a weight.