(a. s.) : kaba, hoyrat; ayakta-kımından.

اَلْجِلْفُ [el-cilf] (cîm’in kesriyle) جَلِيفٌ [celîf] gibi yakışıksız taslak nâ-tırâş kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ جِلْفٌ وَجِلِيفٌ أَيْ جَافٍ Ve cküpe denir, دَنٌّ [denn] ma’nâsına, 'alâ-kavlin boş küpe yâhûd kırık küpün aşağısına denir ki büyük 'ulbe tarzında kalır. Ve erkek hurmâ ağacına denir. Ve galîz ve yâbis ekmeğe denir, ‘alâ-kavlin katıksız ekmeğe yâhûd ekmeğin kenârına denir. Ve kaba kacağa denir. Ve şol derisi yüzülmüş koyun cesedine denir ki içerisinde olan ahşâsı ihrâc ve başı ve ayakları kat’ olunmuş ola. Ve bir ma’rûf kuşun ismidir. Ve başsız ve ayaksız tuluma denir.

s. (pl. جلوف, اجلاف , اجلف) 1. A jar, from two to four feet high, that tapers sharply to a point. 2. A receptacle of any kind. 3. A whole skin used as a receptacle. 4. A carcass from which the skin, head, feet, and entrails have been removed.

a. Rude coarse; vulgar; churlish clownish, untaught; also, stupid.