(a. i.) : cin taifesi.

iz. ar. Cin taifesi, ins ü cânn.

اَلْجَانُّ [el-cânn] (teşdîd-i nûn’la) جِنٌّ [cinn] lafzından ism-i cem’dir, lâkin Zemahşerî’nin Mukaddime’de ve mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre جَانٌّ [cânn] أَبُو الْجِنِّ [ebu’l-cinn]dir, niteki آدَمُ [Âdem] أَبُو الْبَشَرِ [ebu’l-beşer]dir. Ve ba’zılar ‘indinde جَانٌّ [cânn] bir kavm-i mahsûstur, insândan mukaddem halk olundular. Ve جَانٌّ [cânn] Bir nev’ hayye ismidir ki gözleri siyâh olur, ekserî hânelerde devr eder ve bir kimseyi âzürde eylemez.

اَلْجِنَّانُ [el-cinnân] (cîm’in kesri ve nûn-ı evvelin teşdîdiyle) Cem’i, حَائِطٌ [hâ’it] ile حِيطَانٌ [hîtân] gibi. Ve جَانٌّ [cânn] Kezâlik ak yılana dahi derler.

اَلْجَانُّ [el-cânn] (nûn’un teşdîdiyle) Cinlerin babası, اَبُو الْجِنِّ ma’nâsına.