اَلْجَاهِلُ [el-câhil] ve اَلْجَهُولُ [el-cehûl] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) Bilmez, nâdân ma’nâsına ism-i fâ’illerdir; cem’leri جُهْلٌ [cuhl] gelir cîm’in zammı ve zammeteynle. Ve جَاهِلٌ [câhil]in cem’i جُهَّلٌ [cuhhel] gelir, رُكَّعٌ [rukka’] vezninde ve جُهَّالٌ [cuhhâl] gelir ve جُهَلَاءُ [cuhelâ’] gelir; ve yukâlu: هُوَ جَاهِلٌ مِنْهُ أَيْ جَاهِلٌ بِهِ Ya’nî “O nesne mukaddemden onun ma’lûmu değildir.” Bu cehl-i mezmûm değildir. Ve جَاهِلٌ [câhil] Arslana ıtlâk olunur.